به راستی چند بار به یاد دارید که در مطبوعات داخلی در مورد منابع مالی سیاستمداران سوالی و شبهه ای مطرح شده باشد؟ این امر امکان پذیر نیست و اگر در هر نشریه ای اتفاق بیافتد با حمله نهادهای امنیتی و احتمالا درج تکذیبیه مواجه خواهد گردید. به هیچ عنوان مساله اصلی این نیست که چه نهادی مساله را مطرح میکند، آیا عکس العمل در برابر سوال، حمله است و یا پاسخگویی؟ فرض را بر این میگیریم که نهاد سوال کننده خود در کثافت غوطه ور باشد اما مطمئنا کسی که در واکنش به یک سوال به سوال کننده حمله میکند خودش اگر از او شرایط بدتری نداشته باشد، شرایط بهتری نیز نمیتواند داشته باشد.
یکی از اصلی ترین پایه های دموکراسی اجازه طرح سوال و در برابر آن پاسخگوییست. مشخصا این امر بدیهی است که سوال کننده در اکثر موارد، از نظر سیاسی اختلاف نظرهای بسیاری با سوال شونده داشته باشد. آیا صرف این اختلافات میتواند مفری بریا عدم پاسخگویی باشد؟ آیا صرف ایرادتی که سوال شونده داشته باشد، میتواند توجیهی برای حمله به سوال کننده و عدم واکنش عقلایی باشد؟ اگر چنین است که چرا زحمت تغییر به خود بدهیم؟ هم اکنون جمهوری اسلامی نیز چنین میکند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر